We zijn gewend om de controle te houden, te plannen en vanuit de ratio keuzes te maken. Gebaseerd op feiten, financiële zekerheid en verstandigheid, want dat krijgen we vanaf jongs af aan mee.
Maar door alles te willen beredeneren en jezelf in de ‘safe zone’ te willen houden is er geen ruimte om te voelen wie je bent zónder die vertrouwde zekerheden.
Ook op sociaal vlak zijn we meesters in plannen: weken vooruit plannen met familie en vrienden. Je durft misschien geen ‘nee’ te zeggen tegen de ander die wel weken vooruit plant vanwege een druk schema, of je vindt het lastig aan te geven ook tijd voor jezelf te willen.
Maar ook omdat we iets willen om naar uit te kijken, soms bang zijn voor een lege agenda en de ‘fear of missing out’.
In september beginnen we al na te denken over de feestdagen en op die bewuste feestdagen is de zomervakantie al geboekt omdat er anders geen plek meer is bij de accommodatie die we hebben bedacht tijdens de vorige vakantie.
Het voelt vaak buiten het comfortabele als je niet weet waar je aan toe bent, als je een lege agenda hebt en geen plan.
Op het gebied van studie, baan of relatie wordt dat gevoel dan ook nog eens versterkt door onze omgeving, want de norm is om een uitgestippeld plan te hebben rondom studeren, carrière maken en te bedenken wat je in de jaren die voor je liggen wilt bereiken. Het hebben van een doel voelt comfortabel.
Weggaan bij een stabiele baan, zonder dat je een andere hebt of tenminste een plan te hebben wat daarna te doen, is al helemaal iets wat niet binnen het gemiddelde plaatje valt.
Er rijzen direct vragen rondom die financiële zekerheid, maar ook kan de conditionering om de hoek komen kijken dat je een goede baan dient te hebben ‘want dan ben je succesvol’ of de beperkende overtuiging die je van jezelf hebt dat je niets beters kunt krijgen.
Zeker geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt, toch?
Maar waarom eigenlijk niet? Wat voor rampscenario kan er gebeuren?
En wat zegt dat over het vertrouwen in jezelf?
We zijn zo gewend om altijd maar in het comfortabele te zijn, dat er geen ruimte is om je te bewegen zonder al die externe factoren. Om ruimte te houden voor spontaniteit, ruimte om tekens te kunnen ontvangen of gewoon om een moment te hebben voor jezelf en te zijn in het nu. Om echt te kunnen voelen wat jóu beweegt.
Waar droomde jij van als kind, toen je niet hoefde na te denken wat ‘verstandig’ was? Waar werd je echt blij van en gingen jouw ogen van stralen? En wanneer heb jij, buiten vakanties om, echt dat gevoel van vrijheid en ultieme vreugde voor het laatst ervaren?
Ik spreek uit ervaring dat vanuit het grootste discomfort dat gevoel, dat innerlijk weten wat je echt blij maakt, pas weer echt zichtbaar wordt. Wanneer al die zekerheden en plannen ineens wegvallen en je echt mag vertrouwen op je gevoel. Op jezelf.
Daar ligt die kans, in het onzekere. Buiten het comfortabele.
Vaak komt het pas op je pad doordat je wereld door grote gebeurtenissen ineens op zijn kop staat en je wel moet. Maar waarom niet eens zonder ‘big bangs’ het oude vertrouwde loslaten en erop vertrouwen dat in die ontstane ruimte plaats is om iets nieuws te kunnen ontvangen. Iets dat beter bij je past. Of iets dat jou nieuwe ervaringen brengt die jou leiden naar de baan die beter bij je past, de relatie die je gelukkiger maakt en de vrienden die je waarderen om wie jij bent zonder die baan of andere zekerheden.
Zet je oude schoenen eens aan de kant en durf op blote voeten te lopen. Maak contact met dat kleine meisje of jongetje dat nog altijd in jou woont en vraag wat haar of hem blij maakt. Waar jouw hart een sprongetje van maakt.
Pas dan ga je aantrekken wat bij je past, wie bij je past.
Vind je ‘t lastig om de controle los te laten?
Ik help je graag een stuk op weg. Mail me voor meer informatie op info@praktijkflowing.nl
Comentarios