Fasting - fast forward inside

Zojuist heb ik een periode van 72 uur van watervasten afgerond en ik voel me best een beetje trots. Want het was zeker niet makkelijk en er zijn meerdere momenten geweest dat ik de handdoek in de spreekwoordelijke ring wilde gooien. Maar ik heb het gered! Ondanks dat ik met een maag die bijna 48 uur geen eten had gezien, de AH én de markt met allerlei heerlijke geuren heb getrotseerd :-)

Vasten kan je ontzettend veel voordelen opleveren op allerlei gezondheidsvlakken; zowel fysiek, mentaal en emotioneel. Nu kan ik een heel artikel schrijven over de fysieke voordelen alleen, want dat zijn er ongelooflijk veel, maar daar ligt niet mijn expertise. Bovendien is langdurig vasten niet geschikt voor iedereen en moet je dit ook zorgvuldig opbouwen. Ik ben 2 jaar geleden begonnen met 24 uur en heb dit langzaam opgebouwd naar een maandelijkse waterfast van 36 – 40 uur. Deze week was de eerste keer dat ik hier voorbij wilde gegaan, met als doel de 72 uur te halen, omdat dan een complete regeneratie van je immuunsysteem plaatsvindt. Maar zoals gezegd, ik ga niet te diep duiken in de fysieke voordelen, maar blijf bij mijn leest.  

Want wat er gebeurt met je mind, je ego en je emotionele welzijn wanneer je vast is minstens zo interessant.

In het dagelijks leven, met alle beslissingen die we nemen, de gesprekken die we voeren, de ervaringen die we opdoen, hebben we altijd te maken met de balans tussen hoofd en hart. Tussen denken en voelen. Het huidige (school-, werk- en maatschappelijk) systeem is echter veelal ingericht op de ratio, op het denken. Daar begint gelukkig verandering in te komen, want een ‘wandelend hoofd’ levert geheid problemen op. Je raakt uit balans, uitgeput, en naast dat je risico loopt op een burn out, raak je steeds verder verwijderd van je ware ‘ik’. Van wat jou beweegt, waar jij warm voor loopt en wat jij écht nodig hebt in je leven. En daarmee de verbinding met jezelf en de ander.

De balans tussen hoofd en hart is vaak niet alleen verstoord, maar velen weten ook niet meer hoe ze de overlevingsmodus (vanuit je hoofd leven) moeten uitschakelen.  

Wanneer je gaat vasten word je keihard geconfronteerd met die balans, met jouw mind en ego die je uit het vasten willen praten. Ook zijn er genoeg mensen die er helemaal niet eens aan beginnen, en met allerlei argumenten komen waarom het voor hen geen goed idee is.

Je denkt te voelen dat je lichaam altijd maar voeding nodig heeft, maar in werkelijkheid is het ’t ego die dit wil. Het ego is er om je te beschermen, vanuit oudsher tegen het dreigende gevaar van een leeuw of voedseltekort, en heden ten dage om je veilig naar de overkant van de straat te brengen. Maar doordat we het grootste deel van de dag in ons hoofd zijn en ons aangeleerd is vanuit die plek beslissingen te nemen en te communiceren, heeft het ego een te grote rol gekregen. Van de bijrijdersrol bevindt het ego zich nu vaak op de plek van de bestuurder.

En daar loop je met vasten dubbel en dwars tegenaan, want jouw ego gaat je proberen eruit te praten. En soms is dat geluid erg hard.

Van: ‘het is misschien te warm om te vasten’ en ‘misschien is het toch teveel voor mijn lichaam’ tot ‘zonde van de verse tonijnsalade, misschien is die zaterdag niet goed meer’ en alles wat er tussenin zit kwam bij mij deze keer voorbij.

Het geluid van een knorrende maag is in werkelijkheid je darmen die je hoort. Het geluid is nu alleen harder, omdat je maag leeg is. Wanneer je een glas water drinkt, is dit alweer een stuk minder. Maar wat doet jouw ego? Die ziet gevaar, tekorten, schaarste. En wil jou eruit praten. En wanneer jij jezelf betrapt op: ‘ik moet naar mijn lichaam luisteren’ wanneer je ‘maag’ knort tijdens het vasten, is dit in werkelijkheid het ego vermomd als je gevoel. Het is dus alleen al interessant om te vasten als je beter wilt leren onderscheiden of het je gevoel is of je mind/ego die van zich laat horen.

Maar dat niet alleen, je kunt ook veel duidelijker je emoties herkennen en doorvoelen tijdens een periode van vasten. Dit biedt dus een mooie kans om weer een stukje te mogen helen. Normaliter kun je misschien een emotie-eter zijn, iets willen eten omdat je vindt dat je het verdiend hebt of om jezelf te troosten als je bepaalde oncomfortabele emoties voelt. Die vlieger gaat nu niet op. Je wordt geconfronteerd met die gewoonte en mag voelen wat er gevoeld wil worden.

Misschien kun je er niet helemaal bij waardoor het komt, maar merk je wel een bepaalde onrust op en wanneer je volhoudt om niet aan de impuls toe te geven van eten, kun je fysieke sensaties voelen. Spierspanning, een te hoge ademhaling of ander ongemak en algehele rusteloosheid. En daar ligt een prachtige kans om vanuit je hoofd in je lichaam te komen, want voelen doe je fysiek.  Zonder die afleiding van eten of de verdoving die het je kan brengen.

En wist je dat vasten je een enorme helderheid, juist ook in je hoofd, kan brengen? Het zijn de momenten waarop je de mooiste ingevingen kunt krijgen en tot heldere inzichten kunt komen over iets waar je misschien eerder maar over bleef piekeren. Dit komt doordat je maximaal in je lichaam aanwezig bent (waar je gevoel zich bevindt) en doordat je gedwongen wordt te vertragen. En vertraging kan je hart en hoofd meer in balans brengen, doordat je beter in staat bent te voelen wat je lichaam je vertelt.

En om dan toch nog maar met een 'ego-ding' af te sluiten: je verliest door het vasten ook nog eens wat overtollige kilo’s én je bespaart geld :-)